این مطلب دوشنبه سی و یکم مرداد 1384ساعت 21:25 در وبلاگ قبلی ام در بلاگفا نوشته شده بود که امروز به اینجا انتقال یافت

هو المحبوب

 آیا واقعا از این همه تعطیل در ایام سال، همین پنچ روز زیادی بود؟

حتما دوستان عزیز اطلاع دارند که تعدادی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، به بهانه ی تعطیلات زیادی در کشور طرحی را به کمیسیون اجتماعی مجلس ارایه داده اند که  پنج روز از تعطیلات را کم کنند. آن ها معتقدند در طول سال 104 روز تعطیل پنجشنبه و جمعه، 15 روز تعطیلات عید نوروز و 25 روز تعطیلات رسمی داریم که جمع آن ها 144 روز می شود و باید بر این ایام تعطیلات اقلیت های مذهبی و سه ماه تعطیلات تابستان را نیز اضافه کرد.

جالب است بدانید این ایام عبارتند ا ز سیزدهم رجب سالروز تولد امام علی علیه السلام، سالروز پانزده خرداد، دوازدهم فروردین روز ملی یا روز جمهوری اسلامی، سالروز شهادت امامان همام، امام صادق و امام رضا علیهما السلام ...
در این که کشور ما بیشترین تعطیلات را در کشورهای دنیا، یا چون اطمینان ندارم بهتر است بگویم در ردیف اولین کشورهایی است که بیشترین تعطیلات را دارد، شکی نیست. و نیز شکی نیست که تعطیلات زیادی موجب رکود در همه ی امور به خصوص امور اقتصادی و مانعی در جهت توسعه ی کشور به حساب می آید.
آری ... اما آیا واقعا از این همه تعطیلات، همین پنج روز زیادی وده است که مورد توجه و طرح آقایان قرار گرفته و انگشت روی آن ها گذاشته اند؟
گاهی بعضی از ما کارهایی می کنیم که یا به عواقب آن آگاهی ندارییم و یا اینکه آگاهی داریم و باز هم به چنین تصمیماتی می رسیم که در هر دو صورت اشکال دارد و به قول معروف عرب: اذا کنت لا تدری فتلک مصیبه و ان کنت لا تدری فالمصیبه اعظم .. یعنی:  اگر خبر نداری که خود مصیبتی بزرگ است و چنانچه خبر داری و باز هم .. که مصیبت عظیم تر است.

برادران ! مگر نه آن که تمام افتخار ما این است که در سایه سار ولایت علوی زندگی ی کنیم و تنها کشوری هستیم که به طور رسمی، این راد مرد جهان هستی را پاس می داریم ؟
در کدام کشور دنیا به امیر مومنان علیه السلام ان گونه احترام می گذارند؟ هر چند ما هم در خیلی از موارد به همین احترام ظاهری و علی علی کردن اکتفا کرده و چه بسا که بر مظلومیت او می افزاییم، اما همین نیز خوب و بودنش بهتر از نبودنش هست. مگر آن که قبول نداشته باشیم که ..
و آن وقت اگر همین نشان و نماد تکریم ظاهری را هم از بین ببریم، چه خواهد شد؟
آیا به عواقب آن اندیشیده اید؟ آیا این اقدام موجب آن نخواهد شد که چند صباح دیگر عید غدیر، عید فطر، عید قربان که از اصل و آغاز اسلام اسم عید بر آن ها رفته است، تعطیل ندانیم و از عید بودنشان خارج سازیم؟
آیا در این صورت کم کم از معارفمان و سنت های اصیلمان فاصله نخواهیم گرفت؟ 

دوستان عزیز! توجه دارید که 12 فروردین روز ملی و نماد استقلال ماست. کدام کشور جهان را سراغ دارید که روز ملی نداشته باشد و آن روز را به احترام تعطیل نداند؟ امروز دیگر دور افتاده ترین،مهجورترین و بی نام ترین کشورها – حتی اگر در واقع، روز ملی نداشته باشند – یک روز را به هر بهانه ای به عنوان نماد ملی خود تعیین و آن را پاس می دارند؟
آیا واقعا ما که عظمت آن روز را دیده ایم، چنین تصمیمی بگیریم نسل های آینده مان که این عظمت ها را به چشم ندیده اند، چه تصمیماتی خواهند گرفت؟
15 خرداد را که امام امت برای همیشه عزای عمومی اش اعلام کرد چه؟ مگر چند سال از ارتحال امام گذشته است؟ یا این که در دلایل انگیزه ها و اهداف امام  از این ماجرا، به نتایج دیگری رسیده ایم؟

شنیده ام که مبارز نستوه و فقیه عالیقدر تشیع مرحوم آیه الله کاشانی برای رسمی کردن تعطیل سالروز شهادت امام صادق علیه السلام چه تلاش هایی که نکرد و چه سختی هایی را که تحمل نکرد، تا این که موفق شد مصوبه ی آن را از مجلس و دولت شاهنشاهی بگیرد. آیا سزاست ما به این بهانه های واهی تمام مقدسات و تلاش های بزرگانمان را ندیده بگیریم و از سر خامی کاری کنیم که عواقب آن معلوم است؟
آیا بهانه ی تعطیلی زیاد، می تواند توجیه گر این پیشنهاد های عجیب و غریب باشد؟

دوستان گرامی ! بیایید قدری بیشتر اندیشه کنیم.. گشور ما در ایام نوروز بیش از بیست روز – یعنی از 25 اسفند تا 15 فروردین سال بعد در عمل تعطیل هستیم. بیایید فکری به حال این ایام بکنیم. بیایید سرانه ی کار مفید در گشور را دریابیم که زیر یک ساعت است.
توجه داشته باشیم که تعطیلات رسمی یک کشور بر اساس اعتقادات، فرهنگ ، آداب و سنت های آن کشور رقم می خورد. چرا فکری به حال 13 فروردین که بر اساس یک خرافه ی انگلیسی نحس به حساب آمده و تعطیل شده است، نمی کنید؟

باید به این نکته توجه داشته باشیم که ما چاره ای نداریم جز این که با فرهنگ سازی و استفاده از حد اکثر توانایی و به قول امروزی ها پتانسیل های نیروی کار کشور، افت های تعطیلات زیادی را به حد اقل برسانیم. و گر نه مجبوریم در آینده به پیشنهاد های دیگری هم تن در دهیم که مثلا بیایید برای بهره وری بیشتر و استفاده ی حد اکثری از ظرفیت های اقتصادی، تعطیلات آخر هفته مان را نیز با جامعه ی جهانی تطبیق دهیم و به جای پنجشنبه و جمعه، شنبه و یکشنبه را تعطیل کنیم. زیرا می شود چنین استدلال کرد که دو روز هفته را که ما تعطیل هستیم و دو روز هم آن ها در تعطیل به سر می برند و در نتیجه ما برای مبادلات اقتصادی و ... بیش از سه روز کاری در هفته در اختیار نداریم.

و همینطور مجبوریم به خواسته های دیگری نیز پاسخ مثبت دهیم .. مثلا این که با توجه به انفجار اطلاعات در دوره ی اینترنت و در حاکمیت دهکده ی جهانی، حروف نوشتاری فارسی را به لاتین و به اصطلاح فنگلیش finglish       تبدیل کنیم تا در ارتباط و سهولت آن موثرتر باشد ...
شما را به خدا بیایید اندیشمندانه تر فکر کنیم و عمیق تر پیشنهاد بدهیم و با مشاهده ی پیشرفت ها و کثرت کفار، دست از سنت ها و اعتقادات اصیل مان بر نداریم که همیشه همرنگ جماعت شدن، الزاما نارسوایی در پی ندارد .